ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΦΤΩΧΕΙΑ - ΥΔΡΟΓΟΝΟ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΛΥΣΗ

Σε ολόκληρη την ΕΕ, 50 εκατομμύρια οικογένειες βιώνουν την ενεργειακή φτώχεια. Ορισμένες δεν έχουν πρόσβαση σε ενέργεια σε προσιτές τιμές, ενώ άλλες μένουν σε παλιά κτίρια χωρίς μόνωση που δεν μπορούν εύκολα να θερμανθούν. Πολλοί ζουν χωρίς φωτισμό, οικιακές συσκευές, θέρμανση και πρόσβαση σε εγκαταστάσεις μαγειρέματος. Δεν μιλάμε φυσικά για χώρες τους τρίτου κόσμου όπου η ενεργειακή φτώχεια είναι σε απόλυτο βαθμό και προσεγγίζει σε πολλές περιπτώσεις και το 99% του πληθυσμού τέτοιων χωρών.Σε παγκόσμιο επίπεδο, 1,2 δισ. άνθρωποι (το 16% του παγκόσμιου πληθυσμού) ζουν στο "σκοτάδι", χωρίς ηλεκτρική ενέργεια, ενώ περισσότεροι από 2,7 δισ. άνθρωποι (το 38% του παγκόσμιου πληθυσμού) δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρές εγκαταστάσεις μαγειρέματος. Το 95% των πληθυσμών αυτών ζουν σε περιοχές της υποσαχάριας Αφρικής και των αναπτυσσόμενων περιοχών της Ασίας.

Τεράστια  η ενεργειακή φτώχεια και στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια εξαιτίας κυρίως της οικονομικής κρίσης και όχι μόνο και τους λόγους θα τους αναλύσουμε παρακάτω.  

Η ενεργειακή φτώχεια αποτελεί ένα σοβαρό κοινωνικό, οικονομικό και περιβαλλοντικό πρόβλημα του σύγχρονου κόσμου. Σε αυτές τις άσχημες συνθήκες διαβίωσης, οι άνθρωποι είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν αναπνευστικά προβλήματα, καρδιακές παθήσεις και προβλήματα ψυχικής υγείας.

ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ
Οι αιτίες της ενεργειακής φτώχειας είναι πάρα πολλές και εδώ να αναφερθούμε στις βασικότερες.

Η δυτική κοινωνία και οι πλούσιες και ισχυρές χώρες που την αποτελούν, με την βιομηχανική επανάσταση και την ραγδαία ανάπτυξη των τεχνολογιών, με βασικότερη αυτή του ηλεκτρισμού, κατανάλωσε κατά την διάρκεια των τελευταίων 200 ετών περισσότερη κατά κεφαλή ενέργεια από ότι όλες οι υπόλοιπες κοινωνίες μαζί σε όλη την διάρκεια τής καταγεγραμμένης ιστορίας. Έφτασαν οι δυτικές κοινωνίες σε σημείο να απολαμβάνουν ένα χωρίς προηγούμενο επίπεδο ζωής και αυτό φυσικά οφείλεται στα αποθέματα ορυκτών καυσίμων (άνθρακας, πετρέλαιο, φυσικό αέριο ) που δημιουργήθηκαν πριν από εκατομμύρια χρόνια....όχι ουρανοκατέβατα αλλά από τα έγκατα της μάνας γης.

Δυστυχώς όμως η καλοτυχία και η απερίσκεπτη σπατάλη των φυσικών πόρων κάποια στιγμή αναπόφευκτα τελειώνει. Για μεγάλο χρονικό διάστημα οι άνθρωποι πίστευαν ότι ακόμα και αν τα αποθέματα των φυσικών πόρων δεν είναι απεριόριστα, τουλάχιστον είναι αρκετά για πολλά χρόνια ακόμα , αδιαφορώντας όμως για το απώτερο μέλλον και τις μελλοντικές γενιές των ανθρώπων. Ο ναρκισσισμός των σύγχρονων καταναλωτικών κοινωνιών τις έκανε να μη μπορούν να δουν την επερχόμενη καταστροφή από την ενεργειακή απληστία της ..

Οι ενεργειακές ανάγκες όλο και αυξάνονταν με την πάροδο των ετών και σε συνδυασμό με το όλο και απομειούμενα αποθέματα των φυσικών πόρων αλλά και την έλλειψη τέτοιων φυσικών πόρων σε κάποιες ισχυρές χώρες δημιούργησε την ενεργειακή αποικιοκρατία . Δηλαδή κατάληψη είτε με στρατιωτικά μέσα είτε με οικονομικά μέσα χωρών που διέθεταν πλούσιους φυσικούς πόρους για εκμετάλλευση και κέρδη. Αποτέλεσμα όλης αυτής της κατάστασης ήταν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι , με εκατομμύρια νεκρούς ανθρώπους, συνεχείς αιματηροί τοπικοί πόλεμοι αλλά και οικονομικοί πόλεμοι που διέλυαν ανθρώπους , κοινωνίες και κράτη, έσπερναν τον θάνατο, την φρίκη, την φτώχεια και την πείνα σε εκατομμύρια ανθρώπους προκειμένου οι δυτικές κοινωνίες να απολαμβάνουν τα αγαθά τής ενέργειας και κάποιοι να πλουτίζουν εξωφρενικά από όλο αυτό το πανηγύρι δημιουργώντας τεράστιες κοινωνικές ανισότητες και τη συσσώρευση του πλούτου σε πολύ λίγα χέρια..

Τρανό παράδειγμα τα γεγονότα με το τρελό πολεμικό παιχνίδι που παίζεται τα τελευταία χρόνια στις χώρες της Μέσης Ανατολής, τής υποσαχάριας Αφρικής, στην χώρα μας με την διαρκή ένταση στο Αιγαίο και τις παράλογες διεκδικήσεις της Τουρκίας, στις χώρες τής Λατινικής Αμερικής με την εγκαθίδρυση αυταρχικών καθεστώτων που ουσιαστικά είναι υπάλληλοι των ενεργειακών κονσόρτσιουμ και των στρατιωτικοβιομηχανικών συμπλεγμάτων και που σκοπό έχουν να υφαρπάξουν με την βία και την καταπίεση των λαών των φυσικό ενεργειακό πλούτο προς όφελος πρώτα από όλα των μεγάλων εταιρειών και κατά δεύτερο λόγο των δυτικών κοινωνιών τής επίπλαστης και ναρκισσιστικής ευμάρειας τους. Αλλά οι πηγές όλο και εξαντλούνται και η πείνα των μεγάλων για κέρδος δεν τιθασεύεται.. Οι τιμές αυξάνουν συνεχώς , με αποτέλεσμα πλέον η ενεργειακή φτώχεια να έχει κτυπήσει για γερά και τις δυτικές κοινωνίες.. Το μέλλον ζοφερό και άδηλο.

Πέραν αυτών η συνεχής εξόρυξη των φυσικών πόρων αλλά και η χρήση των ορυκτών καυσίμων έχει ένα τεράστιο περιβαλλοντικό και οικολογικό αποτύπωμα καθώς έχει προξενήσει ανεπανόρθωτες ζημίες στο περιβάλλον (καταστροφή της ατμόσφαιρας, φαινόμενο του θερμοκηπίου, τεράστιες ζημιές στην χλωρίδα και την πανίδα, κατακόρυφη άνοδο της θερμοκρασίας στον πλανήτη με κίνδυνο ολικής καταστροφής από το λιώσιμο των πάγων στους πόλους και την ερημοποίηση τεράστιων τμημάτων της γης).

Η ώρα δεν είναι μηδέν ... είμαστε κάτω από το μηδέν. Η τεράστια ανάπτυξη δυτικού τύπου σε πολυπληθείς χώρες τής Ασίας (Κίνα, Ινδία) και η απαίτηση τεράστιων ποσών ενέργειας προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες αυτού του είδους της ανάπτυξης έχουν οδηγήσει την κατάσταση στα άκρα. Ένας αδυσώπητος οικονομικός πόλεμος έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια και παράλληλα ένας τρελός εξοπλιστικός ανταγωνισμός που προδικάζει ένα ακόμα καταστροφικό παγκόσμιο πόλεμο που θα δώσει την χαριστική βολή στην ανθρωπότητα.

Οι άνθρωποι πελαγωμένοι αλλά και ναρκωμένοι από την επίπλαστη ευμάρεια, που σιγά σιγά βέβαια την χάνουν και αυτήν με την ενεργειακή φτώχεια και όχι μόνο φυσικά, άλλοι περιμένουν τον από μηχανής θεό να μας σώσει (οι περισσότεροι δυστυχώς) και άλλοι έχουν συνειδητοποιήσει την κατάσταση και έχουν αρχίσει να ενεργοποιούνται μέσα από περιβαλλοντικά και οικολογικά κινήματα, τα οποία όμως δυστυχώς πολλές φορές είναι ελεγχόμενα από τα αντίθετα συμφέροντα τα οποία έχουν διεισδύσει μέσω τής χρηματοδότησης προκειμένου αυτά τα κινήματα να περιοριστούν σε απλές καταγγελίες και χωρίς να αμφισβητήσουν επί της ουσίας την κυριαρχούσα πολιτική επιλογή της παγκοσμιοποίησης που αποτελεί σήμερα τον βασικό μοχλό εξυπηρέτησης των συμφερόντων των ενεργειακών κολοσσών που καταληστεύουν τα ελάχιστα πια εναπομείναντα ενεργειακά αποθέματα αλλά και των στρατιωτικοβιομηχανικών συμπλεγμάτων που αποτελούν τα βασικά τους συνεταιράκια.

ΟΙ ΛΥΣΕΙΣ

Λύσεις υπάρχουν θα αναρωτηθεί κάποιος .. Τόσο τυφλοί είναι δεν την βλέπουν την καταστροφή που έρχεται.. ;

Φυσικά και υπάρχουν λύσεις και φυσικά την βλέπουν την καταστροφή που έρχεται. Αλλά είναι τόσο άπληστοι και ανόητοι που επιθυμούν να εξαντλήσουν και την τελευταία σταγόνα φυσικών πόρων προς χάρη της αισχροκέρδειας αδιαφορώντας για τις τεράστιες επιπτώσεις που έχει αυτή η πολιτική επιλογή ( γιατί περί αυτού πρόκειται ας μην γελιόμαστε) πάνω στους ανθρώπους , στις κοινωνίες και στο περιβάλλον.

Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει προσπάθειες και έχουν εφαρμοστεί πολιτικές που ευνοούν την ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας ( φωτοβολταϊκά, ανεμογεννητριες, υδροηλεκτρικά , ηλιοθερμία, γεωθερμία, ενεργειακή εξοικονόμηση με θερμική θωράκιση των κτηρίων κ.λ.π. )

Έχουν μπει συγκεκριμένοι στόχοι και έχουν γίνει αρκετά μεγάλες επενδύσεις αλλά τα αποτελέσματα είναι πενιχρά, καθώς είναι τόσο μεγάλες οι ενεργειακές απαιτήσεις και τόσο ακριβά και χαμηλής ενεργειακής απόδοσης τα συστήματα αυτά που είναι σχεδόν αδύνατον να καλύψουν τις τεράστιες ενεργειακές ανάγκες που υπάρχουν.. Πέραν τούτου ο τρόπος που έχει επιλεγεί για την ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, με επιδότηση μεγάλων επενδύσεων φαραωνικών έργων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας που ελέγχονται και πάλι από τους ίδιους μεγάλους ενεργειακούς κολοσσούς που διαχειρίζονται και τούς φυσικούς ενεργειακούς πόρους, ή την κομπραδόρικη επιλογή τής επιδοτούμενης ταρίφας που μετακύλησε το οικονομικό βάρος των επενδύσεων σε Α.Π.Ε στους ασθενέστερους καταναλωτές, δημιούργησε πεδίο δόξης λαμπρής για ακόμα μεγαλύτερη αισχροκέρδεια από τους μεγάλους και χωρίς κανένα ουσιαστικό όφελος για την πλειοψηφία των ανθρώπων και των κοινωνιών.

Τελευταία και μετά την παταγώδη αποτυχία του όλου εγχειρήματος έχουν υιοθετηθεί οι επιλογές του ενεργειακού συμψηφισμού (δηλαδή η τοποθέτηση συστημάτων Α.Π.Ε από απλούς ιδιώτες στα σπίτια ή τις επιχειρήσεις τους και η διάχυση της παραγόμενης ενέργειας στο ηλεκτρικό δίκτυο το οποίο χρησιμοποιείται ως αποθήκη ηλεκτρικής ενέργειας και ο εκάστοτε ιδιοκτήτης πληρώνει μόνο την διαφορά μεταξύ της ενέργειας που καταναλώνει και της ενέργειας που παράγει και διοχετεύει στο δημόσιο ηλεκτρικό δίκτυο) .Και πάλι όμως και αυτό είναι σταγόνα στον ωκεανό καθώς τα συστήματα αυτά και ακριβά είναι για τούς φτωχούς ανθρώπους και πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο είναι να εφαρμοστούν σε κτήρια πολυκατοικιών (δεν υπάρχουν οι απαραίτητοι χώροι) που αποτελούν το βασικό πυρήνα του αστικού ιστού. Κατά συνέπεια ελάχιστα μπορούν να συνεισφέρουν στην τεράστια παγκόσμια ζήτηση ενέργειας..

Κατά συνέπεια ούτε και οι Α.Π.Ε μπορούν να δώσουν βιώσιμη λύση στο τεράστιο αυτό πρόβλημα.

Η ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΥΔΡΟΓΟΝΟΥ - Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΛΥΣΗ

Πριν αναφερθούμε όσο συνοπτικά γίνεται στα πλαίσια ενός εκλαϊκευμένου άρθρου όπως αυτό στην μοναδική λύση που υπάρχει προκειμένου να επιλυθεί το πρόβλημα της ενεργειακής φτώχειας θεωρούμε απαραίτητο να τονίσουμε ότι βασική προϋπόθεση για την λύση ενός τόσο σοβαρού προβλήματος είναι η πολιτική βούληση και επιλογή.

Υπερκέρδη και εκμετάλλευση των ανθρώπινων αναγκών σε ενέργεια δεν μπορούν να συμβαδίσουν με οιανδήποτε λύση . Άρα στα πλαίσια του παρόντος κοινωνικοοικονομικού συστήματος ή οιανδήποτε άλλου συστήματος που έχει βιώσει μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα δεν υφίσταται. Ένα διαφορετικό κοινωνικοοικονομικό σύστημα, που θα έχει επίκεντρο του τον άνθρωπο και τις βασικές ανάγκες του ανθρώπου και των κοινωνιών καθώς και την σωτηρία του πλανήτη από την ολική του καταστροφή είναι αυτό που μπορεί μόνο να εφαρμόσει μια πραγματικά αποτελεσματική πολιτική για την αντιμετώπιση της ενεργειακής φτώχειας και όχι μόνο, αλλά και της πραγματικής φτώχειας, τής αδικίας, της πείνας και του υποσιτισμού.

Το ποιο θα είναι το σύστημα αυτό δεν επιπίπτει στο γνωστικό αντικείμενο ενός Μηχανικού όπως ο γράφων. Μπορεί να έχω την δική μου άποψη και την δική μου τοποθέτηση αλλά αφενός αυτό εκφεύγει του ενημερωτικού σκοπού του παρόντος άρθρου και σε τελευταία ανάλυση είναι ένα μείζον θέμα που οφείλει να απασχολήσει τους οικονομικούς και πολιτικούς φιλοσόφους, τους ενασχολούμενους με την πολιτική πολιτικούς και μη καθώς και τα κοινωνικά κινήματα ανά το κόσμο που θα πρέπει να βρουν την διέξοδο από τα αναποτελεσματικά για την ανθρωπότητα κοινωνικοοικονομικά συστήματα που έχουν οδηγήσει την ανθρωπότητα και τον πλανήτη τα τελευταία 200 χρόνια από την Γαλλική Αστική Επανάσταση και μετά στο σημερινό αδιέξοδο.

Ας δούμε λοιπόν το ζουμί αυτής της υπόθεσης , η οποία σημειωτέον δεν είναι καινούργια καθώς είναι γνωστή στην επιστημονική και τεχνική κοινότητα εδώ και πολλά πολλά χρόνια και μάλιστα έχουν γίνει και αρκετές εφαρμογές με απόλυτη επιτυχία και με λαμπρά αποτελέσματα χωρίς όμως αυτή να έχει καταστεί η αιχμή του δόρατος για την επίλυση του μεγάλου αυτού προβλήματος που λέγεται ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΦΤΩΧΕΙΑ .

Το υδρογόνο αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα χημικά στοιχεία που υπάρχει παντού στην φύση ( στο νερό πρωτίστως αλλά και στο φυσικό αέριο ) 

Αξιοποιείται τόσο ως πρώτη ύλη όσο και σε ενδιάμεσες χημικές διεργασίες για την παραγωγή υλικών, ως καύσιμο για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά και σε συστήματα όπως οι κυψέλες καυσίμου για τη μετατροπή της χημικής ενέργειας απευθείας σε ηλεκτρική.

Το 75% της παγκόσμιας παραγωγής υδρογόνου βασίζεται σήμερα σε μια τεχνολογία που μετατρέπει το φυσικό αέριο σε υδρογόνο με τη χρήση ατμού. Εντούτοις, η τεχνολογία αυτή έχει αρκετά μειονεκτήματα. Κατ’ αρχάς, απαιτεί σημαντικά ποσά ενέργειας για τη μετατροπή και τον διαχωρισμό του υδρογόνου από τα υπόλοιπα συστατικά που προκύπτουν από την αντίδραση του φυσικού αερίου με ατμό. Επιπλέον, οδηγεί σε αυξημένες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα ενισχύοντας το φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Υπάρχουν όμως αρκετές εναλλακτικές μέθοδοι παραγωγής του υδρογόνου χωρίς να δημιουργούνται τα παραπάνω προβλήματα.

Η βασικότερη από αυτές είναι η ηλεκτρόλυση με την χρήση νερού ( απλό νεράκι του θεού που υπάρχει παντού). Πολύ απλά φανταστείτε ένα κουτί στο οποίο βάζουμε νερό, το οποίο, με τη χρήση θερμότητας και ηλεκτρισμού, μετατρέπεται σε υδρογόνο. Το σημαντικότερο πλεονέκτημα της τεχνολογίας αυτής είναι πως δεν απαιτείται η χρήση υδρογονανθράκων, αφού η βασική πρώτη ύλη είναι το νερό. Επίσης, η κατανάλωση ενέργειας είναι χαμηλότερη γιατί το νερό μετατρέπεται απευθείας σε υδρογόνο, χωρίς τη μεσολάβηση ενδιάμεσων διεργασιών. Η θερμότητα και ο ηλεκτρισμός που απαιτούνται προκειμένου να γίνει η ηλεκτρόλυση μπορούν να προέλθουν από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (φωτοβολταϊκά, ηλιοθερμία γεωθερμία κ.λ.π). Έτσι αφενός έχουμε απευθείας παραγωγή τεράστιων ποσοτήτων ηλεκτρικής ενέργειας και παράλληλα μηδενικές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Η ίδια τεχνολογία μάλιστα οδηγεί και στην παραγωγή οξυγόνου, το οποίο είναι ακόμα ένα αέριο εξαιρετικά χρήσιμο για τον άνθρωπο, το περιβάλλον καθώς και για την βιομηχανία και την ιατρική.

Παρότι η ηλεκτρόλυση είναι μια εξαιρετική τεχνολογία μερικοί επικαλούνται κάποια τεχνικά προβλήματα (όχι ανυπέρβλητα κατά την άποψη της επιστημονικής κοινότητας αλλά και την δική μου προσωπικά ως Μηχανικού) τα οποία αυτοί που τα διατείνονται, ισχυρίζονται ότι καθιστούν δυσχερή και οικονομικά ακριβή την καθολική εφαρμογή της τεχνολογίας αυτής για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας μέχρι σήμερα.

Συνοπτικά τα προβλήματα τα προβλήματα αυτά τα οποία κάποιοι (όχι και τόσο αθώοι ) διατείνονται ότι υπάρχουν είναι τα εξής :

• Tα υλικά που αξιοποιούνται μέχρι στιγμής για την ηλεκτρόλυση έχουν απόδοση και διάρκεια χαμηλότερη από το όριο που απαιτείται.
• Η αποθήκευση του παραγόμενου από την ηλεκτρόλυση υδρογόνου είναι κάπως δύσκολη καθώς η ογκομετρική πυκνότητά του είναι μικρή και απαιτεί πολύ μεγάλα δοχεία προκειμένου να αποθηκευθεί σε χαμηλή πίεση. Για να αυξήσουμε την ποσότητα του υδρογόνου που μπορεί να αποθηκευτεί, πρέπει να το συμπιέσουμε σε πιέσεις που φτάνουν τα 200-500 bar, το οποίο απαιτεί σημαντική κατανάλωση ενέργειας. 
• Το υδρογόνο είναι εύφλεκτο, επομένως η αποθήκευση και η μεταφορά του απαιτούν κατάλληλο εξοπλισμό ασφαλείας

Τα προβλήματα αυτά όμως δεν αποτελούν τροχοπέδη για την καθολική εφαρμογή ενός συστήματος που η παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια θα είναι τόσο φτηνή και που θα λύσει μία δια παντός τόσο το πρόβλημα τής ενεργειακής φτώχειας όσο και το πρόβλημα της περιβαλλοντικής καταστροφής από την χρήση των υδρογονανθράκων .

Σε ότι αφορά το πρώτο ζήτημα, μεγάλα πολυτεχνεία ανά το κόσμο καθώς και μεγάλες εταιρείες στον ενεργειακό τομέα έχουν μελετήσει λύσεις σε ότι αφορά τα υλικά ηλεκτρόλυσης και την απόδοση τους με την εξεύρεση κατάλληλων καταλυτών πολύ υψηλής απόδοσης . Απλά χρήματα και επενδύσεις χρειάζονται για να προχωρήσουν στην τελειοποίηση τους.

Σε ότι αφορά την απαραίτητη ηλεκτρική ενέργεια και θερμότητα για την επίτευξη της ηλεκτρόλυσης αυτή μπορεί να παραχθεί χωρίς υψηλό κόστος από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ( φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες, υδροηλεκτρικά , ηλιοθερμία, γεωθερμία αλλά και πολύ μικρή χρήση συμβατικών καυσίμων καθώς και συστημάτων αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας και θερμότητας προκειμένου να διασφαλιστεί η απαιτούμενη για μια αποδοτική ηλεκτρόλυση ενεργειακή σταθερότητα) . Άρα ούτε εκεί υπάρχει εμφανές πρόβλημα.

Τέλος σε ότι αφορά την ασφάλεια μεταφοράς και αποθήκευσης υπάρχουν πλέον τόσο τέλεια συστήματα ασφαλείας και πυροπροστασίας που μπορούν να διασφαλίσουν πλήρως μια τέτοια εγκατάσταση από πλευράς ασφαλείας που δεν υφίσταται σχεδόν κανένας κίνδυνος.

Και όλα τα παραπάνω, ας υποθέσουμε τάχα μου προβλήματα,  αφορούν τεράστιες εγκαταστάσεις παραγωγής υδρογόνου για την λειτουργία κεντρικών εργοστάσιων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και μόνο, οι οποίες φυσικά κοστίζουν πάρα πολλά χρήματα τα οποία οι μεγάλες ενεργειακές εταιρείες δεν είναι διατεθειμένες να ξοδέψουν για να παράγουν ηλεκτρική ενέργεια από νεράκι, το οποίο δεν θα τους αποφέρει τα υπερκέρδη που αποκομίζουν σήμερα από την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από συμβατικά ορυκτά καύσιμα.  

Αυτό όμως που δεν γίνεται ευρέως γνωστό γιατί είναι αυτό που πονάει και καίει πιο πολύ τα συμφέροντα  των μεγάλων εταιρειών είναι το γεγονός ότι σε κάθε σπίτι, σε κάθε πολυκατοικία , σε κάθε επιχείρηση , σε κάθε βιοτεχνία και σε κάθε βιομηχανία μικρή ή μεγάλη μπορεί να εγκατασταθεί μια μικρή μονάδα παραγωγής υδρογόνου και κατά συνέπεια ηλεκτρικής ενέργειας (η οποία δεν απαιτεί μεγάλο χώρο και μπορεί να μπει παντού σε κάθε τύπο κτηρίου ) και με την βοήθεια μια μικρής εγκατάστασης ενός φωτοβολταϊκού συστήματος και ενός ηλιακού συστήματος να παράγει μεγάλη ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας την οποία θα διοχετεύει στο δημόσιο δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας, ποσότητα κατά πολύ μεγαλύτερη από οιανδήποτε σύστημα Ανανεώσιμης Πηγής Ενέργειας , και με τη διαδικασία του ενεργειακού συμψηφισμού να παρέχεται σε όλα τα νοικοκυριά και σε όλες τις βιομηχανίες εξαιρετικά φθηνή ενέργεια δημιουργώντας ένα παγκόσμιο ενεργειακό ιστό παρόμοιο με αυτό που δημιουργήθηκε με το διαδίκτυο και σε συνδυασμό με αλλά μέτρα όπως η ενεργειακή θωράκιση των κτηρίων καθώς και η χρήση συστημάτων θέρμανσης και ψύξης υψηλής ενεργειακής απόδοσης (αερόψυκτες αντλίες θερμότητας η γεωθερμικές αντλίες θερμότητας) να εξαλείψει πλήρως την ενεργειακή φτώχεια από όλο τον κόσμο. 

Εκτός από τα κτήρια η τεχνολογία του υδρογόνου μπορεί να εφαρμοστεί πλήρως και στις μεταφορές (αυτοκίνητα, αερομεταφορές, ναυσιπλοΐα σιδηρόδρομοι ) με τεράστια οφέλη καθώς όλες οι μεταφορές και μετακινήσεις θα γίνουν εξαιρετικά φθηνές και προσιτές για όλη την κοινωνία. Στην βιομηχανία που η λειτουργία της και το κόστος παραγωγής εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από το ενεργειακό κόστος οι επιπτώσεις θα είναι συνταρακτικές καθώς οι τιμές των παραγόμενων προϊόντων θα μειωθούν δραστικά και θα είναι προσιτές σε όλους τους ανθρώπους. Στο εμπόριο επίσης και κυρίως στο διεθνές εμπόριο το κόστος μεταφοράς των προϊόντων, που και αυτό σήμερα αποτελεί ένα πολύ σημαντικό παράγοντα στην τιμή τους, θα ελαχιστοποιηθεί με άμεσο αντίκτυπο στις τιμές χονδρικής και λιανικής πώλησης, προς όφελός τόσο του συνόλου των καταναλωτών αλλά και των παραγωγών που θα έχουν την δυνατότητα τα προϊόντα τους να φτάνουν σε όλα τα σημεία του κόσμου φθηνά χωρίς την δυσβάστακτη επιβάρυνση των μεταφορικών.

Άλλα αποτέλεσμα ενός τέτοιου εγχειρήματος εκτός από την εξάλειψη της ενεργειακής φτώχειας θα είναι επίσης :

• H εξάλειψη της απαίτησης για τεράστιες επενδύσεις για την εξόρυξη ορυκτών καυσίμων καθώς και φαραωνικών εργοστασιακών για την επεξεργασία αυτών καθώς και εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
• Η εξάλειψη των διεθνών ανταγωνισμών για τον έλεγχο των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων καθώς και των εξοπλιστικών προγραμμάτων για την διεξαγωγή πολέμων για τον έλεγχο αυτών. 
• Η εξάλειψη των πολεμικών συρράξεων που οι περισσότερες πλέον γίνονται για τα ορυκτά καύσιμα με σημαντικό αποτύπωμα στην ζωή των κοινωνιών τόσο σε ανθρώπινο δυναμικό όσο και στην οικονομία (φτώχεια. οικονομική δυσπραγία, πείνα, μετανάστευση, κοινωνικός αποκλεισμός) 
• Περιβαλλοντικό και οικολογικό αποτύπωμα με σημαντική βελτίωση σε όλο το οικοσύστημα καθώς και οριστική λύση τους σημαντικού προβλήματος της κλιματικής αλλαγής εξαιτίας τής οποίας κινδυνεύει πλέον όλος ο πλανήτης από την οριστική του καταστροφή. 

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε δεκάδες ακόμα οφέλη για την ανθρωπότητα από την μετάβαση της ανθρωπότητας από την εποχή των ορυκτών καυσίμων στην εποχή του Υδρογόνου.

Ίσως όλα αυτά φαντάζουν σαν έργο επιστημονικής φαντασίας αλλά πιστέψτε με δεν είναι. Άλλωστε ποιος πίστευε πριν μερικά μόλις χρόνια ότι θα μπορούμε να επικοινωνούμε τόσο εύκολα μέσα από το σπίτι μας με όλη την υφήλιο μέσω του παγκόσμιου ιστού του διαδικτύου.

Μιλάμε για μία νέα μεγάλη επανάσταση, πολύ μεγαλύτερη από αυτή τής βιομηχανικής επανάστασης και αυτή τής ηλεκτρονικής εποχής και του διαδικτύου που ζούμε σήμερα. Μια επανάσταση που μπορεί να αλλάξει οριστικά τον ρου τής ιστορίας τής ανθρωπότητας και του πλανήτη.

Θα διερωτηθεί κανείς και εύλογα. Μα γιατί δεν προχωράμε άμεσα αφού η τεχνολογία υπάρχει και τα οφέλη για την ανθρωπότητα είναι τόσο σημαντικά..

Η απάντηση είναι ότι όπως περιέγραψα και παραπάνω, πρόκειται για μια πραγματική επανάσταση , μια επανάσταση που δύναται να φέρει τα πάνω κάτω στην ζωή των ανθρώπων , μια επανάσταση που έχουν να κερδίσουν όλοι οι άνθρωποι, οι κοινωνίες και πλανήτης αλλά έχουν να χάσουν και κάποιοι. Ποιοι είναι αυτοί οι κάποιοι είναι προφανές. Έχουν να χάσουν αυτοί που σήμερα κυβερνούν όλο το κόσμο . Οι μεγάλες ενεργειακές και πετρελαϊκές εταιρείες, οι εταιρείες πολεμικών εξοπλισμών, το διεθνές τραπεζικό σύστημα που τις στηρίζει και είναι το βασικό συνεταιράκι τους καθώς και όλες οι διεφθαρμένες εξουσίες και πολιτικοί που υπηρετούν όλο αυτό το μαύρο σύμπλεγμα του θανάτου, τής καταστροφής, τής πείνας, τής αδικίας, των πολέμων, της εκμετάλλευσης και της καταλήστευσης των ανθρώπων και της μάνας γης. Ενός πενιχρού ποσοστού του παγκόσμιου πληθυσμού που μετρά σε μερικές χιλιάδες ανθρωποειδών που ζουν μέσα στην παραφροσύνη της ναρκισσιστικής διαταραχής που τους έχει προξενήσει ο αμύθητος πλούτος και η εξουσία που έχουν συγκεντρώσει στα χέρια τους και τα οποία έχουν επενδύσει δεκάδες εκατομμύρια στην οικονομία των υδρογονανθράκων και των εξοπλιστικών συστημάτων, έχουν βγάλει χιλιαπλάσια εκατομμύρια από αυτές τις επενδύσεις και δεν πρόκειται να κάνουν απολύτως τίποτα αν δεν ξεζουμίσουν και την τελευταία ρανίδα που έχει από μείνει πάνω στην γη μέχρι τα όρια τής ύστατης στιγμής τής ολικής καταστροφής. . 

Φυσικά ακόμα και μέσα στο υπάρχον σύστημα υπάρχουν ακόμα μερικοί έξυπνοι και εχέφρονες επιστήμονες που έχουν κατανοήσει το πρόβλημα και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου στους ισχυρούς φίλους τους για το αδιέξοδο των επιλογών τους και τους ωθούν να αναλάβουν πρωτοβουλίες χάνοντας πολλά προνομία τους αλλά σώζοντας το υπάρχον σύστημα εκμετάλλευσης, που νομοτελειακά θα καταρρεύσει και αυτό με την ραγδαία επικείμενη εξάντληση των φυσικών πόρων του πλανήτη. Να μπουν αυτοί μπροστά από τους λαούς και τους επιστήμονες και να πάρουν την κηδεμονία τής νέας αυτής επανάστασης χάνοντας πολλά, αλλά διατηρώντας τουλάχιστον το πάνω χέρι.. Είναι η έξυπνη λογική από το τίποτα και την εξαφάνιση καλλίτερο είναι το κάτι και σιγά σιγά πάλι μονά ζυγά δικά μας θα είναι. 

Ένας από αυτούς είναι και ο Τζέρεμι Ρίφκιν συγγραφέας σημαντικών έργων, μεταξύ των οποίων ''Το Τέλος της Εργασίας και το μέλλον της΄΄, ''Ο Αιώνας της Βιοτεχνολογίας΄΄ , ΄΄Το Ευρωπαϊκό Όνειρο'', ΄΄Η Nέα Εποχή της Πρόσβασης΄΄, και το best seller ''Η Οικονομία του Υδρογόνου'' , τα οποία έχουν μεταφραστεί σε 35 γλώσσες και κυκλοφορούν και στην Ελλάδα . Ο Ρίφκιν είναι σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αρχηγών κρατών σε όλο τον κόσμο. Διδάσκει στο Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Διευθυντικών Στελεχών της Σχολής Γουόρτον του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια και είναι πρόεδρος του Ιδρύματος για τις Οικονομικές Τάσεις που εδρεύει στην Ουάσινγκτον. Καταλαβαίνετε φυσικά περί τίνος πρόκειται ακριβώς. Ένας εξαιρετικά μορφωμένος, πανέξυπνος και χαρισματικός επιστήμονας του οποίου οι ιδέες είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες και ριζοσπαστικές αλλά η κατεύθυνση είναι συγκεκριμένη και ξεκάθαρη και στόχο έχει την σωτηρία στις βασικές του αρχές του υφιστάμενου κοινωνικοοικονονομικού συστήματος ώστε αυτή η μεγάλη τεχνολογική επανάσταση που αποτελεί την μοναδική σωτηρία για την ανθρωπότητα και τον πλανήτη να περάσει στα χέρια αυτών που σήμερα κάνουν ότι είναι δυνατόν προκειμένου να τον καταστρέψουν. Το βιβλίο του η ''Η Οικονομία του Υδρογόνου'' είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όσους ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα σχετικά με το θέμα παρότι η σκοπιά που βλέπει τα πράγματα είναι από την αντίπερα όχθη , καθώς κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στους ισχυρούς να λάβουν τα μέτρα τους πριν η τεχνολογία και η ζωή τους ξεπεράσει και τους βάλει οριστικά στο περιθώριο της ιστορίας.

Παναγιώτης Ε. Τόλιας 

Ηλεκτρολόγος Μηχανικός